"Dokunsallığın Sınırları" isimli sanat çalışmalarında; “dokunmak” kavramının insan algısı üzerindeki etkisi ele alınmaktadır. Bu sanat eserlerinde tekstil malzemesi olan ipi, örme yöntemiyle tuval üzerinde fiziki yüzeyler yaratılmaktadır. Rölyef olarak nitelendirilebilen delikli tekstil yüzeyleri, örme-sertleştirme- boyama teknikleri ile 3 boyutlu hale getirilmektedir. Görme ve dokunma duyularına hitap eden bu sanat eserlerine,  dokunarak deneyim kazanılmak istenilirken, sanat eseri olmasından kaynaklı “dokunmama kuralı” devreye girerek kişiyi sınırlar. Bu doğrultuda sanat eseri ile kişilerin algısı arasında bir sınır konulmuş olduğu görülmektedir.  

In works of arts titled "The Limits of Tactility"; the effect of the concept of “touching” on human perception is addressed. In these works, physical surfaces are created on the canvas by knitting yarn, which is a textile material. Perforated textile surfaces, which can be described as relief, are made 3D by knitting-hardening-dyeing techniques. These works, which appeal to the senses of sight and  while trying to gain experience by touching,touch, due to the fact that it is a work of art, the “no-touch rule” comes into play and limits the person. In this truth, it is seen that there is a limitation between the work of art and its perception.